goedemorgen!

we zitten nu gezamenijk op het balkon, beetje lezen, beetje chillen. Dit, heeft natuurlijk een reden.
Gister zijn wij namelijk wezen raften. De ervaren familie van beers overtuigde het Hoogkamertje er van dat het heel leuk was(wat ook zo was). Jullie lezen dit vanuit Hoogkamers perspectief!

Na een vermoeiende, hongerigevrijdag (3,5 uur file, rafting vol, ruzie met kroaten, italianen in stringetjes,een verdwaald bosweggetje naar huis..) waren we dus gister gaan raften.
Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar, het was heel leuk! werd mij met veel overtuiging verteld. om 0700 ging het wekkertje, om 0800 zaten we in de auto met het idee dat er nog geen file zou staan bij de enigste eilandafgang van ons eiland. Fout gedacht. 1 uur file. Later, toen we er bijna waren, weer file voor een of ander raar kruispunt, waar wij de bergen in moesten. Ja, je leest het goed, bergen. De rivier Cetina stroomt namelijk uit de bergen, wat betekend dat het gelukkig een zoetwaterrivier is, maar ook HEEL KOUD is.
Onderweg ergens gepicknickt op een strand, en om 1330 waren we bij de rafting. om 1430 zouden we pas vertrekken, dus wij gingen mooi even irritant doen bij het riviertje (els nat, rob nat, joost nat, kikker vermoord, visjes gepest..). De bus die ons naar de rafting zou brengen was iets later, maar uiteindelijjk waren we boven! Met speciale verzoeken om heel graag niet met kleine kindjes en andere nederlanders in de boot te gaan was het zover. Super sexy zwemvest, blauw duitserhelmpje, en de familie van Beers, Hoogkamertje, twee duitsers en gids Neno vertrokken in de bood.
'he wat een rustig riviertje!' dacht ik nog, maar het tegendeel werd bewezen. Wat stroomversnellinkjes, wat turbelentie en toen konden we ergens aanmeren en gingen we zwemmen. Rob was weer in zijn element, iedereen werd ondergeduwd maar EHBO hoefden we gelukkig niet toe te passen.
Al verder varend gingen we naar een grot, met water van maar 7 graden. Lekker fris! Lekker donker grotje, mooie gladde steentjes, je kent het verhaal. Was wel heel gaaf!
En verder in de boot maakte gids Neno (rasechte kroatische player, wat we uit zijn verhalen konden ophalen. In elk stadje een ander schatje!) ons nog bang dat we van een waterval af zouden gaan, wat gelukkig niet zo was.
Later stopten we weer, mochten we van een 5 meter hoog steentje af springen waarbij je je moest draaien om in de camera te kijken. Ja, dat werkt natuurlijk bij Hoogkamer niet. Marrie ging vrolijk 2 keer. Els' zwemvest zoek.
Toen .. kwam daar een stroomversnelling en op een of andere manier wisten wij het zo te krijgen dat de boot diagonaal op de stroomversnelling lag waardoor de boot dus omsloeg. Helen en Els te water, Els heeft als bewijs de blauwe plekken op haar armen. Arm mens.
Eind in zicht, boodje aangemeerd, Hoogkamertje kijkt vrolijk om zich heen en gids Neno ziet de kans schoon, op het ALLERLAATSTE moment ligt helen weer te water. Grom.

Al met al, het was een wonderschone ervaring door de wonderschone natuur van Kroatië. Oja, marijke heeft spierpijn (haha!)

Foto's volgen nog, wij gaan even bijkomen op het strand.

Aju!

De Beersies & Hoogkamer.